MARI HALI

In de Himba-stam van Namibië in zuidelijk Afrika staat de geboortedatum van een kind vast, niet op het moment van aankomst in de wereld, noch in het ontwerp ervan, maar veel eerder: sinds de dag dat het kind in de geest van Zijn moeder wordt gedacht. ⠀ ⠀⠀

Als een vrouw besluit dat ze een kind krijgt, settelt ze zich en rust onder een boom, en ze luistert tot ze het lied kan horen van het kind dat geboren wil worden. En nadat ze dit kinderlied gehoord heeft, komt ze terug naar de man die de vader van het kind zal zijn om hem dat lied te leren. En dan, als ze de liefde bedrijven om het kind fysiek te ontwerpen, zingen ze het lied van het kind, om hem uit te nodigen. ⠀ ⠀⠀

Als de moeder zwanger is, leert ze het zingen van dit kind aan de vroedvrouwen en oudere vrouwen van het dorp. Dus, als het kind geboren wordt, zingen oude vrouwen en mensen om hem heen zijn lied om hem te verwelkomen. ⠀ ⠀⠀

Naarmate het kind groeit, leren de andere dorpelingen zijn lied. Dus als het kind valt of gewond raakt, vindt hij altijd iemand die hem opraapt en zijn liedje zingt. Evenzo, als het kind iets geweldigs doet, of succesvol door de passagerituelen gaat, zingen de mensen van het dorp zijn lied om hem te eren. ⠀ ⠀⠀

In de stam is er weer een kans waarbij dorpsgenoten zingen voor het kind. Als de persoon op enig moment tijdens zijn leven een abnormale misdaad of sociale daad pleegt, wordt het individu in het centrum van het dorp genoemd en vormen de mensen van de gemeenschap een cirkel om hem heen. Dan zingen ze zijn liedje. ⠀ ⠀⠀

De stam erkent dat de correctie van asociaal gedrag niet door straf gaat, maar door liefde en herinnering aan identiteit. Wanneer je je eigen lied herkent, wil of hoef je niets te doen wat de ander zou schaden. ⠀ ⠀

En op dezelfde manier door hun leven. In het huwelijk worden liedjes samen gezongen. ⠀ ⠀⠀

En als dit kind oud wordt in zijn bed ligt klaar om te sterven, kennen alle dorpelingen zijn lied en zingen voor de laatste keer zijn lied. ~